Doktorzy Honoris Causa
11 maja 1999 r.
Doktor Vladimir M. Zatsiorski, profesor kinezjologii Uniwerystetu Stanu Pensylwania (Penn State University), urodził się w Leningradzie (Sankt Petersburg) w 1932 roku.
Studia do stopnia bakalaratu w zakresie matematyki i wychowania fizycznego ukończył w Instytucie Wychowania Fizycznego we Lwowie. Następnie, w 1961 roku, uzyskał stopień kandydata nauk wychowania fizycznego w Instytucie im. Lesgafta. Po odbyciu studiów doktorskich w Centralnym Instytucie Kultury Fizycznej w Moskwie, gdzie zdobył wiedzę wśród takich sław fizjologii i biomechaniki, jak N. A. Bernstein i L. Czchaidze, uzyskał w 1970 roku stopień doktora nauk pedagogicznych w zakresie wychowania fizycznego.
Z Centralnym Instytutem Kultury Fizycznej w Moskwie, w którym był kolejno na stanowisku profesora, kierownika Kadry Biomechaniki i wreszcie dyrektora (w latach 1987-1989), związany jest główny etap Jego kariery naukowej. Prof. V. Zatsiorski jest autorem i współautorem ponad 240 publikacji naukowych oraz dziesięciu książek tłumaczonych na wiele języków. Książka wydana w Polsce w 1970 roku pod tytułem "Kształcenie cech motorycznych sportowca" miała ponadto pięć wydań niemieckich, cztery japońskie oraz po jednym lub dwa wydania w sześciu innych językach. Po cztery tłumaczenia na języki obce miały: "Cybernetyka, matematyka i sport" oraz " Biomechanika" (wspólnie z D. Dońskim). O zasięgu zainteresowań i wiedzy świadczą również takie pozycje książkowe, jak "Biomechanika techniki sportowej", "Podstawy metrologii sportu", "Biomechaniczne podstawy wytrzymałości", "Biomechanika pracy" oraz "Teoria i praktyka treningu Siły" (wyd. angielskie).
Dzięki swoim publikacjom naukowym, książkom i udziałowi w kongresach naukowych, na przykład od lat 70. niemal co roku był zapraszany jako wykładowca na międzynarodowe kongresy Biomechaniki, Nauk o Sporcie, kongresy naukowe Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego i inne, zyskał uznanie w świecie w zakresie nauk o sporcie, w tym szczególnie w zakresie biomechaniki sportu. Od 1990 roku był zapraszany jako visiting profesor do University of California Los Angeles, University of Calgary oraz Penn State University, gdzie w 1993 roku objął stanowisko profesora kinezjologii, a od 1995 roku jest dyrektorem Laboratorium Biomechaniki.
Pozycję międzynarodową w nauce o sporcie wyznaczają również takie honory, jak członkostwo Zarządu Międzynarodowego Towarzystwa Biomechaniki, Komisji Medycznej MKOI (od 1982), uczestnictwo w radach naukowych takich czasopism, jak "Journal of Sport Science", "International Journal of Sport Biomechanics", "Scandinavian Journal of Sport Science", "Medicine, Coaching and Sport Science Journal" i "Motor Control Journal". Profesor jest laureatem nagrody im. Geoffreya Dysona Międzynarodowego Towarzystwa Biomechaniki Sportu oraz członkiem wielce ekskluzywnego Klubu Kolońskiego (1993).
Otrzymanie tych wyróżnień i honorów jest wyrazem uznania dla Jego osiągnięć naukowych, autorstwa książek tłumaczonych na wiele języków oraz skutecznego wdrażania Jego osiągnięć do praktyki, w tym kierowania zespołem naukowym przygotowań olimpijskich ekip ZSRR, a szczególnie podczas Olimpiady w Seulu w 1988 roku.
Książka "Kształcenie cech motorycznych sportowca" stała się w Polsce bestsellerem – dzieło to uważa się za doniosłe wydarzenie w naukach o sporcie, z którego również powszechnie korzystają praktycy sportu. Był to początek kontaktów Profesora z Polską. Jego obecność w literaturze polskiej to kilkanaście publikacji w naszych czasopismach, a przede wszystkim obecność w podręcznikach akademickich, w tym Uczelni wrocławskiej.
Szczególnie znane są Jego opracowanie, dokonane ze współautorami, dotyczące środków mas i momentów bezwładności segmentów ciała kobiet i mężczyzn uzyskane na osobnikach żywych, należące do najlepszych na świecie. Stanowią one podstawę wszelkiej analizy ruchów ciała człowieka oraz określenia pracy i mocy mechanicznej. Jego autorstwa są też kryteria techniki sportowej zastosowane do różnych dyscyplin sportowych, a szczególnie w gimnastyce, lekkiej atletyce i podnoszeniu ciężarów.
Na podkreślenie zasługuje szczególna cecha osobowościowa Profesora: umiejętność i zapał do współpracy z trenerami, specjalistami nauk pokrewnych oraz studentami, z których 60. znalazło w Nim promotora swoich dysertacji doktorskich.
Profesor V. Zatsiorski jest wybitnym naukowcem, uznanym autorytetem na świecie, cieszy się sławą międzynarodową i jest obecny w polskiej literaturze w dziedzinie nauk o kulturze fizycznej, z której korzystają naukowcy, studenci i trenerzy.