AKADEMIA WYCHOWANIA FIZYCZNEGO

University School of Physical Education

adres: al. Ignacego Jana Paderewskiego 35; 51-612 Wrocław

REKTORAT

adres: ul. Stefana Banacha 11, 51-617 Wrocław,

tel. +48 (71) 347 31 14; 347 31 01

fax: +48 (71) 347 31 81

www.awf.wroc.pl

 

 

 

 

 

 

 

 

Pakiet Informacyjny ECTS

[rok akad. 2012/2013]

 

            

 

 

 

WYDZIAŁ FIZJOTERAPII

 

KIERUNEK TERAPIA ZAJĘCIOWA

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Opracowanie:

dr hab. Anna Skrzek, prof. nadzw.

Prorektor ds. Nauczania

AWF we Wrocławiu
SPIS TREŚCI

 

Koordynator Uczelniany	Koordynatorzy Wydziałowi ECTS
	dr Agnieszka Pisula-Lewandowska Wydział Fizjoterapii al. I.J. Paderewskiego 35, 51-612 Wrocław tel. (+ 48.71) 347 30 72 fax: (+ 48.71) 347 30 81 e-mail: agnieszka.pisula-lewandowska@awf.wroc.pl
dr hab. Anna Skrzek, prof. nadzw. Prorektor ds. Nauczania ul. Banacha 11, 51-617 Wrocław tel. (+48.71) 347 31 66 fax: (+48.71) 348 31 25 e–mail: anna.skrzek@awf.wroc.pl	Doc. dr Kazimierz Witkowski Wydział Nauk o Sporcie al. I.J. Paderewskiego 35, 51-612 Wrocław tel. +48 (71) 347-33-80 fax: (+ 48.71) e-mail: kazimierz.witkowski@awf.wroc.pl
	Dr Ryszard Jan Błacha Wydział Wychowania Fizycznego al. I.J. Paderewskiego 35, 51-612 Wrocław tel. (+ 48.71) 347 34 27 fax: (+ 48.71) 347 34 37 e-mail: ryszard.blacha@awf.wroc.pl

 

I. INFORMACJE OGÓLNE

 

Pakiet informacyjny adresowany jest do kandydatów na studia  oraz do studentów innych uczelni krajowych i zagranicznych pragnących zaliczyć część swoich studiów w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Pakiet zawiera informacje o Wrocławiu, Akademii, jej strukturze i działalności, a przede wszystkim o studiach prowadzonych w uczelni, zasadach rekrutacji na studia oraz zasadach studiowania.

 

1. System ECTS

 

System ECTS, opracowany w późnych latach osiemdziesiątych przez Komisję Wspólnoty Europejskiej, służy ułatwieniu dostępu do pełnej informacji o programach studiów prowadzonych w uczelniach, a przez to zwiększeniu i usprawnieniu międzyuczelnianej i międzynarodowej wymiany studentów. Określony w systemie ECTS sposób pomiaru i oceny wiedzy, kompetencji i umiejętności zdobytych przez studenta, wyrażony w punktach ECTS, umożliwia rozpoznanie i uznanie programu studiów zaliczonego w uczelni partnerskiej, krajowej bądź zagranicznej.

System ECTS, pierwotnie opracowany dla mobilności studentów – transferu punktów ECTS, został następnie dopracowany do roli akumulacji punktów przez studenta w procesie kształcenia. Akronim ECTS jest nadal stosowany, chociaż oznacza aktualnie the European Credit Transfer and Accumulation System.

Pakiet Informacyjny ECTS jest podstawowym dokumentem systemu ECTS – the European Credit Transfer System – zawierającym pełną informację o Uczelni, jej strukturze i działalności, studiach i programach prowadzonych w Uczelni oraz o zasadach studiowania. Punkty ECTS są liczbą przyporządkowaną przedmiotowi odzwierciedlającą całkowity nakład pracy studenta (tj. udział w zajęciach oraz pracę własną w domu, bibliotece) potrzebny do zaliczenia przedmiotu, czyli do zdobycia wiedzy, umiejętności i kompetencji założonych w programie i celu realizacji przedmiotu. Student otrzymuje przypisaną przedmiotowi liczbę punktów ECTS po spełnieniu wszystkich, określonych w planie studiów i programie nauczania, wymagań oraz osiągnięciu właściwego poziomu założonych dla tego przedmiotu efektów kształcenia.

Liczba punktów ECTS przypisanych przedmiotom w semestralnym programie studiów wynosi około 30 (27-33), zaś w programie rocznym 60. Warunkiem zaliczenia semestru/roku studiów jest uzyskanie przez studenta liczby punktów wynikającej z planu studiów i programu nauczania, zgodnie z zasadami określonymi w regulaminie studiów.

Liczba punktów ECTS wymagana do ukończenia studiów w AWF:

pierwszego stopnia wynosi 180

drugiego stopnia wynosi 120

 

2. Mobilność studentów

 

System ECTS opracowano pod kątem stworzenia przejrzystych zasad mobilności studentów, a w szczególności poznania oraz uznania (okresu) i programu studiów realizowanych przez studenta w uczelni partnerskiej. Celowi temu służą kluczowe dokumenty ECTS:

Pakiet informacyjny/katalog kursów. Pakiet informacyjny zawiera szeroki wachlarz danych o Uczelni, prowadzonych studiach i zasadach studiowania, realizowanych programach nauczania i warunkach zaliczania tych programów, a także praktyczne informacje o mieście, jego zasobach kulturowych i turystycznych, etc.

Formularz zgłoszeniowy (Application Form) z danymi personalnymi studenta niezbędnymi do zarejestrowania go w uczelni partnerskiej.

Porozumienie o programie zajęć (Learning Agrement) służy do zawarcia porozumienia między studentem i uczelniami: macierzystą i partnerską o programie realizowanym przez studenta w uczelni partnerskiej i zasadach jego uznania i zaliczenia w uczelni macierzystej*/.

Wykaz zaliczeń (Transcript of records) stanowi potwierdzenie przez uczelnię partnerską zaliczenia przez studenta mobilnego programu. W dokumencie tym podany jest wykaz przedmiotów zaliczonych, wraz z ocenami i punktami ECTS uzyskanymi przez studenta**/.

Dowód zaliczenia przez uczelnię macierzystą programu realizowanego w uczelni partnerskiej (Proof of recognition). Dokument ten ma potwierdzić dotrzymanie przez uczelnię macierzystą warunków umowy zawartej w Porozumieniu o programie zajęć, poprzez wykazanie w nim przedmiotów i liczby punktów ECTS uznanych w karcie osiągnięć studenta.

Wszelkie zmiany wprowadzane do Porozumienia o programie zajęć, zwanym dalej Porozumieniem, przez którąkolwiek ze stron, wymagają formy pisemnej zatwierdzonej przez wszystkie strony porozumienia: studenta, uczelnię partnerską i uczelnię macierzystą. Uczelnia powinna dołożyć wszelkich starań, aby przy sporządzaniu Porozumienia nie dopuścić do powstania istotnych różnic programowych w stosunku do standardów kształcenia dla danego kierunku studiów. W przypadku, gdy różnic tych nie da się uniknąć, należy przed wyjazdem studenta do uczelni partnerskiej określić sposób i termin realizacji oraz zaliczenia różnic programowych.

Jeżeli wszystkie uzgodnione w Porozumieniu warunki zostaną przez studenta spełnione, okres studiów (przedmioty, zaliczenia, egzaminy, punkty ECTS) zostaną mu uznane i potraktowane jako równoważne z odpowiednim okresem studiów (przedmiotami, zaliczeniami, egzaminami, punktami) w uczelni macierzystej. Decyzję o tym, czy uzgodnione warunki zostały spełnione przez studenta, podejmuje dziekan uczelni macierzystej.

W przypadku stwierdzenia niezgodności między Porozumieniem o programie zajęć i Wykazem zaliczeń, decyzję, co do sposobu i zakresu zaliczenia programu i okresu studiów podejmuje dziekan uczelni macierzystej. Dziekan decyduje, czy niespełnienie warunków Porozumienia przez studenta stanowi podstawę do skreślenia go z listy studentów, czy skutkuje koniecznością zaliczenia przez studenta, w uczelni macierzystej, dodatkowych przedmiotów. Dziekan decyduje również o konieczności zwrotu przez studenta, części lub całości, otrzymanego grantu. Zwrot grantu nie będzie wymagany od studenta w przypadku zaistnienia okoliczności od studenta niezależnych, określanych jako „siły wyższe”. W takim przypadku konieczne jest uzyskanie pisemnej zgody od Agencji Narodowej na zaniechanie zwrotu grantu.

Wymiana studentów może być realizowana tylko i wyłącznie z uczelnią posiadającą KARTĘ ERASMUSA, ważną na dany rok akademicki, z którą została podpisana umowa bilateralna.

Student zakwalifikowany na wyjazd w ramach programu ERASMUS musi spełniać następujące kryteria formalne:

1) być obywatelem kraju uprawnionego do uczestnictwa w programie ERASMUS lub posiadać oficjalny status uchodźcy albo prawo stałego pobytu na terytorium danego kraju,

2) być oficjalnie zarejestrowanym na kierunku studiów prowadzącym do otrzymania tytułu licencjata/inżyniera lub magistra w uczelni będącej stroną niniejszej umowy,

3) być (w momencie wyjazdu) studentem co najmniej drugiego roku studiów pierwszego stopnia (pierwszego cyklu),

4) powinien znać język wykładowy wybranej uczelni na tyle, żeby móc uczestniczyć w zajęciach,

5) warunkiem koniecznym przy wyjeździe jest zaliczenie wszystkich przedmiotów na semestrach poprzedzających wyjazd.

Pobyt studenta w uczelni partnerskiej, w celu zrealizowania części studiów, nie może być krótszy niż 3 miesiące lub pełny, najkrótszy cykl kształcenia (np. trymestr lub semestr) i nie może być dłuższy niż 1 rok akademicki. Minimalny okres pobytu w uczelni partnerskiej odnosi się tylko do okresu studiowania i nie zawiera okresu czasu ewentualnego przygotowania językowego czy odbywania praktyki.

Z każdym studentem zakwalifikowanym na wyjazd w ramach programu ERASMUS zostaje sporządzona pisemna umowa o programie zajęć realizowanym w uczelni partnerskiej (Learning Agrement). Student zakwalifikowany do wyjazdu otrzyma Kartę Studenta Erasmusa dostarczoną uczelni przez Narodową Agencję.

Uczelnia przyjmująca nie może żądać od studenta opłat za naukę (czesne, wpisowe, opłaty egzaminacyjne, opłaty za korzystanie z laboratoriów, bibliotek itp.). Pobieranie pewnych niewielkich opłat (członkostwo w organizacjach studenckich, korzystanie z kserokopiarki itp.) jest dopuszczalne na warunkach identycznych, jakie obowiązują studentów lokalnych.

Wypłata wszelkich stypendiów krajowych (socjalnych, naukowych i innych), do których student nabył prawo przed wyjazdem, będzie kontynuowana w czasie pobytu studenta w uczelni partnerskiej. Student powinien mieć zagwarantowane prawo do ubiegania się o wypłatę powyższych świadczeń również po powrocie do uczelni macierzystej, a oceny uzyskane w uczelni partnerskiej przeliczone na skalę ocen obowiązującą w kraju, powinny być podstawą ubiegania się o stypendia za wyniki w nauce.

Student – po powrocie z uczelni partnerskiej – powinien złożyć we właściwym dziekanacie kartę zaliczeń (Transcript of Records) z uczelni przyjmującej (partnerskiej) oraz wypełnić Ankietę według wzoru dostarczonego przez uczelnię macierzystą.

 

II. INFORMACJE o UCZELNI
AKADEMIA WYCHOWANIA FIZYCZNEGO we WROCŁAWIU

 

1. Wrocław, stolica Dolnego Śląska, jest jednym z najstarszych i najpiękniejszych miast w Polsce. Położony u podnóża Sudetów, nad rzeką Odrą, poprzecinany jej licznymi dopływami i kanałami, jest wyjątkowym miastem 12 wysp i 112 mostów. Miasto, w swojej ponad tysiącletniej historii, kilkakrotnie zmieniało przynależność państwową rozwijając się pod panowaniem Piastów, królów Czech, Habsburgów, aby od 1945 roku budować pozycję ważnej polskiej aglomeracji. Bogata i burzliwa historia wpisała się w ocalałe pomniki architektury jak np: Ostrów Tumski – średniowieczny zespół architektury sakralnej, Ratusz – wspaniała budowla gotycka, Uniwersytet Wrocławski z barokową Aulą Leopoldyńską.

Dzisiaj Wrocław jest znaczącym ośrodkiem gospodarczym, kulturalnym i naukowym.

Wspaniała architektura i bogata oferta wydarzeń artystycznych przyciągają rzesze turystów. Do największych atrakcji kulturalnych należą: Międzynarodowy Festiwal Muzyczny „Wratislavia Cantans”, Festiwal „Jazz nad Odrą”, Dni Muzyki Starych Mistrzów, Przegląd Piosenki Aktorskiej, Wrocławskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora, a także wspaniałe spektakle wystawiane w kilkunastu teatrach, operze, operetce itd. Niewątpliwą atrakcją kulturalną Wrocławia jest Panorama Racławicka – gigantyczna rotunda mieszcząca obraz panoramiczny przedstawiający bitwę pod Racławicami z 4 kwietnia 1794 roku.

Wrocław jest liczącym się w kraju, a także Europie, ośrodkiem imprez wystawienniczych i targowych organizowanych w Hali Ludowej. Wrocław 2012 – Gospodarz Finałów Mistrzostw Europy w piłce nożnej.

Wrocław jest czwartym co do wielkości miastem w Polsce, liczącym około 650 tysięcy mieszkańców. Należy do największych ośrodków uniwersyteckich w kraju. Dzięki studiującym w mieście stu czterdziestu tysiącom studentów Wrocław, mimo tysiącletniej historii, jest miastem młodym, tętniącym życiem przez 24 godziny na dobę. Doceniają i kochają to miasto zarówno jego mieszkańcy, jak również wizytujący je goście i turyści.

 

2. Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

 

Początki wrocławskiej Akademii Wychowania Fizycznego, obchodzącej w 2011 roku jubileusz sześćdziesięciopięciolecia działalności, były bardzo skromne i wywodzą się z utworzonego, w ciężkich, powojennych miesiącach odbudowy miasta, rocznego kursu nauczycieli wychowania fizycznego. Dzięki wielkiemu zaangażowaniu mgra Zbigniewa Skrockiego – organizatora kultury fizycznej na Ziemiach Odzyskanych oraz profesora Andrzeja Klisieckiego – Kierownika Zakładu Fizjologii Wydziału Lekarskiego, już w 1946 roku wspomniany roczny kurs przekształcono w trzyletnie Studium Wychowania Fizycznego (SWF) przy Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki. Profesor Andrzej Klisiecki, pierwszy dyrektor Studium obdarzył je mianem „Słonecznej Uczelni”. W 1950 roku SWF zostało przekształcone w Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego (Rozp. Rady Ministrów z dnia 5 lipca 1950 roku – Dz.U. Nr 29, poz. 273). Po sześciu latach działalności Szkoła opracowała nowe programy nauczania i wydłużyła cykl kształcenia do czterech lat, dzięki czemu zdobyła uprawnienia do nadawania swoim absolwentom dyplomu i tytułu magistra. W 1972 roku Szkoła uzyskała rangę i status Akademii Wychowania Fizycznego (Rozp. Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1972 roku – Dz.U. Nr 54, poz 350). Akademia Wychowania Fizycznego, z siedzibą we Wrocławiu, jest akademicką uczelnią publiczną, posiadającą osobowość prawną i działającą na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku – Prawo o szkolnictwie wyższym ( Dz.U. Nr 164, poz. 1365).

Prężnie rozwijająca się Akademia, dzięki istotnym zmianom w strukturze organizacyjnej, poszerzaniu profili kształcenia i umacnianiu badań naukowych jest dzisiaj nowoczesną placówką szkolnictwa wyższego. Aktualnie kształcenie w Akademii odbywa się na czterech kierunkach studiów: wychowanie fizyczne, turystyka i rekreacja, sport oraz fizjoterapia.

W ponad sześćdziesięcioletniej historii Uczelni, jej mury opuściło ponad 31 tysięcy absolwentów – magistrów w zakresie wychowania fizycznego, turystyki i rekreacji oraz fizjoterapii (rehabilitacji ruchowej). Ogromne rzesze słuchaczy studiów podyplomowych i kursów kwalifikacyjnych realizowanych w Akademii zdobyły uprawnienia trenerskie i instruktorskie w zakresie licznych dyscyplin szeroko pojętej kultury fizycznej.

Wśród absolwentów Akademii są nazwiska znanych olimpijczyków, mistrzów świata i Europy, jak m.in.: Piotr Albiński (pływanie), Danuta Bułkowska-Milej (lekkoatletyka), Wiesław Gawlikowski (strzelectwo), Piotr Haczek (lekkoatletyka), Joanna Jakimiuk (szermierka), Rafał Kubacki (judo), Małgorzata Książkiewicz (strzelectwo), Krzysztof Kucharczyk (strzelectwo), Renata Mauer-Różańska (strzelectwo), Zbigniew Pietrzykowski (boks), Ryszard Szurkowski (kolarstwo), Marek Łbik (kajakarstwo), Ryszard Seruga (kajakarstwo), Edward Ligocki (spadochroniarstwo), Witold Świadek (sporty lotnicze), Urszula Włodarczyk (lekkoatletyka), Józef Zapędzki (strzelectwo), Władysław Żmuda (piłka nożna) oraz zasłużonych trenerów: Wiesław Błach i Kazimierz Witkowski (judo), Kazimierz Górski (piłka nożna), Andrzej Kijowski i Kazimierz Kurzawski (strzelectwo), Andrzej Piątek (kolarstwo),  Mieczysław Łopatka i Jerzy Świątek (koszykówka), Czesław Ptak (boks), Wacław Skarul (kolarstwo), Edward Chatala, Marek Kubiszewski, Józef Lisowski i Bogumił Mańka (lekkoatletyka) i wielu, wielu innych.

Obecnie studiują i trenują m.in.: lekkoatleci – Michał Bieniek, Marta Chrust-Rożej, Urszula Domel, Sylwia Ejdys, Weronika Wedler, Milana Pędziwiatr;  judo – Łukasz Błach; szpadziści –Tomasz Motyka [srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich w Pekinie], Maciej Szumski, tenis stołowy – Daria Łuczakowska; piłka siatkowa – Jakub Jarosz (złoty medalista Mistrzostw Europy); strzelectwo – Tomasz Wawrzonowski; pływanie – Agata Korc; pięciobój nowoczesny – Marcin Horbacz i Edyta Małoszyc; taekwon-do – Amit Batra; akrobatyka – Tomasz Adamczyk oraz Marta Szymczak – karate. W Akademii kształci się ponad 5000 studentów.

Akademia posiada uprawnienia do doktoryzowania i nadawania stopnia doktora habilitowanego. Wypromowała już ponad 500 doktorów, 33 osobom przyznała stopień naukowy doktora habilitowanego.

Uczelnia zatrudnia 625 osób, w tym 332 nauczycieli akademickich – 29 profesorów tytularnych, 28 osób z tytułem doktora habilitowanego, 10 osób na stanowisku docenta, 126 adiunktów, 60 starszych wykładowców, 33 asystentów, 19 wykładowców, 20 instruktorów i 7 lektorów.

 

 

2.1. Nazwa i adres uczelni

 

Akademia Wychowania Fizycznego

al. Ignacego J. Paderewskiego 35

51-612 Wrocław

www.awf.wroc.pl

 

Rektorat

ul. Stefana Banacha 11, 51-617 Wrocław,

tel. + 48 (71) 347 31 14; 347 31 01

fax: + 48 (71) 347 31 81

e-mail: rektor@awf.wroc.pl                

 

2.2. Władze uczelni

 

Rektor

Prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

e-mail: rektor@awf.wroc.pl

 

Prorektor ds. Nauki i Współpracy z Zagranicą

Prof. dr hab. Zofia Ignasiak

e-mail: prorektor.nauki@awf.wroc.pl

 

Prorektor ds. Nauczania

Dr hab. Anna Skrzek, prof. nadzw.

e-mail: prorektor.nauczania@awf.wroc.pl

 

Prorektor ds. Studenckich i Sportu Akademickiego

Dr hab. Andrzej Rokita, prof. nadzw.

e-mail: prorektor.sportu@awf.wroc.pl

 

2.3. Struktura uczelni

 

Wydział Fizjoterapii

 

Utworzenie Wydziału Fizjoterapii na Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu (AWF) poprzedzone było prawie 50-letnią historią nauczania fizjoterapii oraz badań naukowych w tym zakresie. Pierwsze wykłady z rehabilitacji ruchowej w Akademii prowadzone były od roku akademickiego 1952/1953. W 1960 roku utworzono Zakład Usprawniania Leczniczego, który w 1971 roku przekształcono w Zakład Rehabilitacji i Higieny. Wraz z rozwojem rehabilitacji i doskonaleniem jej metod znacznemu poszerzeniu uległ zakres kształcenia studentów i badań naukowych, co doprowadziło do uruchomienia w 1976 roku kierunku studiów „rehabilitacja ruchowa” i utworzenia Instytutu Rehabilitacji. Dalszy rozwój badań naukowych w zakresie rehabilitacji i kształcenie kadr pozwoliły na utworzenie w Akademii z dniem 1 października 1995 roku, na mocy decyzji Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki i Uchwały nr 133/95 Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Wydziału Rehabilitacji Ruchowej. Na skutek zniesienia przez Radę Główną kierunku studiów  rehabilitacja ruchowa i utworzenia kierunku fizjoterapia Senat AWF dostosowując się do aktów ministerialnych uruchomił w 1998 roku studia na kierunku fizjoterapia i zmienił nazwę Wydziału Rehabilitacji Ruchowej na Wydział Fizjoterapii. W 2001 r. Centralna Komisja ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych przyznała Wydziałowi Fizjoterapii uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora nauk o kulturze fizycznej.

 

Kierunki studiów: 

Terapia zajęciowa

Fizjoterapia

Kosmetologia

 

Dziekanat

al. Ignacego J. Paderewskiego 35 – Pawilon P4

51-612 Wrocław

tel: +48 (71) 347 30 82; 347 30 71

fax: +48 (71) 347 30 81

e-mail: dziekanat.fizjoterapii@awf.wroc.pl

 

Kierownik Dziekanatu

mgr Urszula Bartkiewicz

tel. +48 (71) 347 30 80

e-mail: urszula.bartkiewicz@awf.wroc.pl

 

Dziekan

Dr hab. Ewa Demczuk-Włodarczyk, prof. nadzw.

tel: +48 (71) 347 30 70

e-mail: ewa.demczuk-wlodarczyk@awf.wroc.pl

 

Prodziekan ds. Nauki

Dr hab. Małgorzata Mraz, prof.nadzw.

Tel: +48 (71) 347 30 71

e-mail: malgorzata.mraz@awf.wroc.pl

 

Prodziekan ds. Nauczania

Dr Agnieszka Pisula-Lewandowska

tel: +48 (71) 347 30 72

e-mail: agnieszka.pisula-lewandowska@awf.wroc.pl

 

Prodziekan ds. Studenckich

Dr hab. Agnieszka Ostrowska, prof.nadzw.

tel: +48 (71) 347 30 72

e-mail: agnieszka.ostrowska@awf.wroc.pl

 

Wydziałowy Koordynator ECTS:

Dr Agnieszka Pisula-Lewandowska

tel: +48 (71) 347 30 72

e-mail: agnieszka.pisula-lewandowska@awf.wroc.pl

 

Wydział Nauk o Sporcie

 

Kierunek studiów:

Sport

– specjalność trenerska

– specjalność menedżer sportu

 

Kierownik Dziekanatu

Mgr Elżbieta Nowak

tel. +48  (71) 347-34-76

faks +48 (71) 347-34-77

e-mail: dziekanat.sportu@awf.wroc.pl

 

Dziekan

Dr hab. Tadeusz Stefaniak, prof. nadzw.

tel. +48 (71) 347-34-78

e-mail:dziekanat.sportu@awf.wroc.pl  

 

Prodziekan ds. Badań Naukowych

Prof dr hab. Małgorzata Słowińska-Lisowska

tel. +48 (71) 347-34-78

e-mail: malgorzata.slowinska-lisowska@awf.wroc.pl

 

Prodziekan ds. Studenckich

Doc. dr Kazimierz Witkowski

tel: +48 (71) 347-34-78

e-mail: kazimierz.witkowski@awf.wroc.pl

 

Wydziałowy Koordynator ECTS

Doc. dr Kazimierz Witkowski

Al. I.J. Paderewskiego 35

51-612 Wrocław

tel: +48 (71) 347-33-80

e-mail: kazimierz.witkowski@awf.wroc.pl

 

Wydział Wychowania Fizycznego

 

Kierunki studiów:

Turystyka i rekreacja

Wychowanie fizyczne

 

Dziekanat

ul. Mickiewicza 98

51-684 Wrocław

tel:  +48 (71) 347 34 38; 347 34 72; 347 34 28; 347 34 62

fax: +48 (71) 347 34 37

dziekanat.wf@awf.wroc.pl

 

Kierownik Dziekanatu

Mgr Elżbieta Jakubczak

tel. +48 (71) 347 34 85

e-mail: elzbieta.jakubczak@awf.wroc.pl

 

Dziekan

Prof. dr hab. Krystyna Zatoń

tel. +48 (71) 347 34-25

e-mail: dziekan.wf@awf.wroc.pl  

 

Prodziekan ds. Nauki

Prof. dr hab. Teresa Sławińska-Ochla

tel. +48 (71) 347 34 91

e-mail: teresa.slawinska-ochla@awf.wroc.pl

 

Prodziekan ds. Nauczania

Dr Ryszard Jan Błacha

tel: +48 (71) 347 34 27

e-mail: ryszard.blacha@awf.wroc.pl

 

Prodziekan ds. Studenckich

Doc. dr Jacek Stodółka

tel: +48 (71) 343 34 26

e-mail: jacek.stodolka@awf.wroc.pl

 

Wydziałowy Koordynator ECTS

Dr Ryszard Jan Błacha

ul. Mickiewicza 98

51-684 Wrocław

tel: +48 (71) 347 34 27

e-mail: ryszard.blacha@awf.wroc.pl

 

2.4. Kalendarz roku akademickiego

 

Rok akademicki składa się z dwóch semestrów.

Semestr zimowy zaczyna się 24 września 2012 r.

Sesja egzaminacyjna: styczeń/luty 2013 r.

Semestr letni: luty 2013 r.

Sesja egzaminacyjna czerwiec/lipiec 2013 r.   

Święta (narodowe, uniwersyteckie, religijne) oraz Dni Rektorskie

27.09.2012                              Inauguracja roku akademickiego

19.10.2012                             Święto Uczelni

01.11.2012                             Wszystkich Świętych

11.11.2012                             Święto Niepodległości

01.05.2013                             Święto Pracy

03.05.2013                             Dzień Konstytucji 3 Maja

Maj 2013                                JUVENALIA

03.06.2013                             Boże Ciało

22.12.2012-06.01.2013 r.      Ferie zimowe

28.03-03.04.2013 r.               Ferie wiosenne

 

2.5. Kierunki studiów realizowane w Akademii Wychowania Fizycznego           w formie studiów stacjonarnych i niestacjonarnych

         ◘       terapia zajęciowa – studia I stopnia

◘         fizjoterapia – studia I i II stopnia

            ◘       kosmetologia – studia I stopnia

            ◘         sport – studia I i II stopnia

            ◘         turystyka i rekreacja – studia I i II stopnia

            ◘         wychowanie fizyczne – studia I i II stopnia

 

2.6. Zasady przyjęć na studia

 

Do postępowania kwalifikującego na studia I stopnia może być dopuszczona osoba,  która posiada świadectwo dojrzałości.

W przypadku osób kończących szkołę średnią za granicą wymagana jest nostryfikacja świadectwa ukończenia tej szkoły potwierdzająca uprawnienie (posiadacza) do podjęcia studiów wyższych. Nostryfikacji dokonuje kurator oświaty właściwy dla miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o nostryfikację świadectwa, a w przypadku braku miejsca zamieszkania – kurator oświaty właściwy ze względu na siedzibę instytucji, w której osoba zamierza złożyć świadectwo uzyskane za granicą, zwany dalej „organem nostryfikacyjnym”. Zaświadczenie wydane przez kuratora oświaty ważne jest łącznie z oryginałem nostryfikowanego świadectwa, lub jego duplikatem zalegalizowanym przez konsula Rzeczypospolitej Polskiej urzędującego w państwie, w którym został wydany dokument.

Za równorzędne polskiemu świadectwu dojrzałości, bez obowiązku przeprowadzania nostryfikacji, uznaje się:

a) dyplomy IB (International Baccalaureate) wydawane przez organizację International Baccalaureate Organization w Genewie,

b) dyplomy EB (European Baccalaureate) wydawane przez Szkoły Europejskie zgodnie z Konwencją z dnia 21 czerwca 1994 r. o statusie Szkół Europejskich.

Szczegółowe zasady nostryfikacji świadectw szkolnych i świadectw maturalnych uzyskanych za granicą określa Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 6 kwietnia 2006 roku (Dz.U. nr 63, poz. 442 i 443).

Do postępowania kwalifikującego do przyjęcia na II stopień studiów dopuszczona jest osoba, która posiada dyplom ukończenia studiów I stopnia (dyplom licencjata).

Szczegółowe zasady przyjęć na poszczególne kierunki i formy studiów w roku akademickim 2012/2013 określa Uchwała Nr 14/2011 Senatu AWF we Wrocławiu z dnia 26 maja 2011 roku zamieszczona na stronie internetowej Akademii:  www.awf.wroc.pl

Obowiązuje elektroniczna rejestracja kandydatów – szczegóły www.awf.wroc.pl

 

2.7. Najważniejsze przepisy Uczelni

 

Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu jest uczelnią publiczną posiadającą osobowość prawną i działającą na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku – Prawo o szkolnictwie wyższym (DZ.U. nr 164, poz. 1365).

Podstawowym aktem wewnątrzuczelnianym regulującym działalność Akademii jest Statut Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu uchwalony przez Senat Akademii (Uchwała nr 38/2011 z dnia 24 listopada 2011 roku) i zatwierdzony przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Prawa i obowiązki studenta związane z tokiem studiów określa Regulamin Studiów w AWF uchwalony przez Senat Akademii (Uchwała nr 13/2012 Senatu Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu z dnia 26 kwietnia 2012 r.) i zatwierdzony przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Sprawy nieujęte w ramach w/w aktów wewnątrzuczelnianych regulowane są poprzez Zarządzenia Rektora.

Do podstawowych obowiązków studenta należy przestrzeganie Regulaminu Studiów i innych przepisów uczelnianych.

 

2.8. Prawa i obowiązki studenta związane z tokiem studiów oraz szczegółowe zasady studiowania określa Regulamin Studiów w AWF umieszczony na stronie: www.awf.wroc.pl. Okresem zaliczeniowym studiów jest semestr. Podstawą zaliczenia semestru jest zaliczenie przedmiotów i uzyskanie liczby punktów ECTS określonych w planie i w programie studiów danego semestru. Podstawą zaliczenia semestru przez studenta uczestniczącego w wymianie międzynarodowej jest zrealizowanie programu określonego w Porozumieniu o programie zajęć.

Egzamin jest sprawdzianem poziomu wiedzy, umiejętności i kompetencji zdobytych przez studenta w zakresie określonym przez program przedmiotu.

Przy zaliczeniach i egzaminach stosuje się następującą skalę ocen:

       ◘ oceny pozytywne

bardzo dobry          .......5.0

dobry plus               .......4.5

dobry                      .......4.0

dostateczny plus      .......3.5

dostateczny .......3.0

       ◘ ocena negatywna

niedostateczny         .......2.0

Skala ocen systemu ECTS (A,B,C,D,E,F,X,F) stosowana jest wyłącznie przy transferze ocen uzyskanych przez studenta AWF w uczelni partnerskiej na polską skalę ocen oraz przy transferze polskich ocen zdobytych w AWF przez studenta uczelni partnerskiej.

 

Skala ocen ECTS:

 

Ocena ECTS	Ocena polska	Definicja
A	5.0	[bardzo dobry] – wybitne osiągnięcia, wykraczające poza program, – wyniki z dopuszczeniem jedynie drugorzędnych błędów
B	4.5	[dobry plus] – powyżej przeciętnego standardu, z pewnymi błędami
C	4.0	[dobry] – osiągnięcia zgodne ze standardami, – solidna praca z szeregiem zauważalnych błędów
D	3.5	[dostateczny plus] – zadowalające wyniki, ale ze znacznymi brakami
E	3.0	[dostateczny] – praca/wyniki spełniają minimalne wymagania
F	2.0	[niedostateczny] – zaliczenie przedmiotu możliwe po powtórzeniu materiału w całości

 

Do indeksu obok oceny przyjętej w regulaminie studiów wpisuje się stopień ECTS - np. 5.0^A, który ma jedynie charakter informacyjny i nie zastępuje oceny wystawionej przez wykładowcę.

 

 

III. INFORMACJE o STUDIACH

 

1. Kierunek studiów: TERAPIA ZAJĘCIOWA

1.1. Struktura studiów i forma studiowania

Studia I stopnia w formie stacjonarnej i niestacjonarnej.

 

1.2. Cele zawodowe i edukacyjne kształcenia

 

Absolwent studiów I stopnia na kierunku Terapia Zajęciowa uzyskuje kompetencje w zakresie terapii zajęciowej niezbędne do podejmowania różnorodnych działań: na rzecz poprawy dobrostanu fizycznego, psychicznego i społecznego jednostek i grup, w formie bezpośredniej terapii albo w obszarze organizowania wsparcia osób z ograniczeniami w funkcjonowaniu, osób z niepełnosprawnością oraz osób wykluczonych społecznie, dla poprawy ich funkcjonowania, integracji społecznej i aktywizacji zawodowej; na rzecz promocji zdrowia i zapobiegania niepełnosprawności i ograniczeniom w uczestniczeniu w życiu społecznym. Uzyskuje kompetencje w zakresie terapii zajęciowej umożliwiające podjęcie pracy w instytucjach ochrony zdrowia, pomocy i integracji społecznej, edukacyjnych, w środowisku zamieszkania i zakładach pracy, a także w różnych instytucjach działających na rzecz osób z ograniczeniami w funkcjonowaniu, osób z niepełnosprawnością oraz osób wykluczonych społecznie lub zagrożonych wykluczeniem.

Absolwent jest przygotowany do podjęcia studiów drugiego stopnia.

1.3. Diagram semestralny studiów I stopnia

 

Kierunek

TERAPIA ZAJĘCIOWA

ROK I, SEMESTR 1               studia I stopnia stacjonarne

 

		Liczba godzin		Liczba		Forma
Lp.	Nazwa przedmiotu	w semestrze		godzin	ECTS	zaliczenia
		[w]	[ćw]	ogółem		(Zo lub E)
1.	Anatomia	15	45	60	4R	E
2.	Biomedyczne podstawy rozwoju człowieka	15	15	30	2	Zo
3.	Język angielski		60	60	3	Zo
4.	Kwalifikowana pierwsza pomoc medyczna	15	15	30	2	Zo
5.	Pedagogika ogólna, andragogika  i czasu wolnego	15	15	30	2R	Zo
6.	Psychologia ogólna i rozwojowa	15	30	45	3R	E
7.	Socjologia	15	30	45	3	E
8.	Techniki informatyczne		15	15	1	Zo
9.	Ochrona zdrowia i system opieki społecznej z elementami polityki społecznej i zdrowotnej	30	15	45	3	Zo
10.	Wstęp do terapii zajęciowej	30	45	75	4R	Zo
11.	Zagadnienia etyczne w terapii zajęciowej	15	15	30	2	Zo
12.	Portfolio				1	Zo
Razem		165	300	465	30

Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin, R – przedmioty rygorowe.

 

Kierunek

TERAPIA ZAJĘCIOWA

ROK I, SEMESTR 2              studia I stopnia stacjonarne

 

		Liczba godzin		Liczba		Forma
Lp.	Nazwa przedmiotu	w semestrze		godzin	ECTS	zaliczenia
		[w]	[ćw]	ogółem		(Zo lub E)
1.	Fizjologia człowieka	15	45	60	3R	E
2.	Język angielski		30	30	2	E
3.	Pedagogika społeczna i specjalna	15	45	60	3	E
4.	Podstawy dramy i choreoterapii dla terapeutów zajęciowych		15	15	1R	Zo
5.	Podstawy arteterapii dla terapeutów zajęciowych		15	15	1R	Zo
6.	Podstawy warsztatu muzykoterapeutycznego dla terapeutów zajęciowych		15	15	1R	Zo
7.	Proces i modele praktyki w terapii zajęciowej	30	45	75	4	Zo
8.	Psychologia społeczna i kliniczna	15	45	60	3	Zo
9.	Terapia zajęciowa – podstawowe umiejętności	15	30	45	4	Zo
10.	Wstęp do terapii zajęciowej	30	45	75	4	Zo
11.	Praktyka orientacyjna/wstępna		75	75	3R	Zo
12.	Kompetencyjny egzamin semestralny (portfolio)				1	Zo
Razem		120	405	525	30

Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin, R – przedmioty rygorowe.

 

 

1.4.         Prezentacja przedmiotów

         [zgodnie z diagramem semestralnym zamieszczonym w pkt 1.3.]

 

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 1                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	45
Forma zaliczenia:		E
ECTS			4R

 

         Efekty kształcenia:  

Program:

            Zalecana literatura:

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 1                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	15
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			2

 

         Efekty kształcenia:  

Program:

            Zalecana literatura:

 

Język wykładowy: polski                                                      Status przedmiotu: obowiązkowy

Rok I, semestr 1-2                Stopień studiów: I                 Metody nauczania: ćwiczenia

Wymagania wstępne:

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	–	90
Forma zaliczenia:		E
ECTS			3, 2

 

            Efekty kształcenia: kształcenie języka dla celów komunikacji językowej na poziomie biegłości B2 ESKOJ*.

            Program: elementy języka oraz komunikacji językowej.

            Zalecana literatura: podana przez prowadzącego lektora.

 

Język wykładowy: polski                                                     

Rok I, semestr 1                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: dr n.med. Joanna Syrycka, dr Agnieszka Chwałczyńska, prof. dr hab.n.med. Marek Bolanowski

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	15
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			2

 

         Efekty kształcenia: znajomość – podstaw prawnych udzielania pierwszej pomocy; obowiązujących zasad udzielania pierwszej pomocy; obowiązującego algorytmu resuscytacji krążeniowo-oddechowej u osoby dorosłej, dziecka i niemowlęcia. Umiejętność – przeprowadzenia pierwszej pomocy przedmedycznej; przeprowadzenia resuscytacji krażeniowo-oddechowej u osoby dorosłej, dziecka i niemowlęcia.

            Program: prawne podstawy udzielania pierwszej pomocy. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa. Stany zagrożenia życia (wstrząs, krwotok, urazy, zatrucia).

            Zalecana literatura:

1. Goniewicz M., Pierwsza pomoc. Podręcznik dla studentów. PZWL, 2011.
2. Buchfelder M., Buchfelder A., Podręcznik pierwszej pomocy. PZWL, 2011.

 

Język wykładowy: polski                                                     

Rok I, semestr 1                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	15
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			2R

 

         Efekty kształcenia:  

Program:

            Zalecana literatura:

 

Język wykładowy: polski                                                     

Rok I, semestr 1                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: prof. dr hab. Andrzej Szmajke, dr Katarzyna Bukowska, dr Mirosława Marks, doc. dr Jan Supiński, mgr Katarzyna Kajdan, mgr Sławomir Świtała

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	30
Forma zaliczenia:		E
ECTS			3R

 

         Efekty kształcenia: zrozumienie, przyswojenie i eksplanacja czynników psychicznych i społecznych determinujących zachowanie człowieka oraz przygotowanie do wykorzystania ich w pracy zawodowej (w tym dydaktycznej) oraz kontaktach interpersonalnych. Poznanie i zrozumienie własnych cech osobowości w kontekście indywidualnej odporności na stres i podstawowych umiejętności regulacji emocji w sytuacji typowych i trudnych. Zrozumienie i przyswojenie zasad komunikowania społecznego oraz przygotowanie do wykorzystania ich w pracy zawodowej (w tym terapeutycznej) i kontaktach interpersonalnych.

Program: psychologia ogólna. Wprowadzenie – historia i obecne obszary badań psychologicznych. Procesy i różnice indywidualne. Problematyka temperamentu. Ogólna sprawność umysłowa (inteligencja), definicje i poglądy teoretyczne. Potrzeby psychiczne. Koncepcje teoretyczne. Postawy. Samoocena i poziom aspiracji. Motywacja, motywy, motywowane działanie. Regulacyjna funkcja emocji. Emocje a procesy poznawcze. Stres, sytuacje trudne. Wrażenia i spostrzeżenia. Pamięć. Uwaga. Myślenie. Rozwój psychiczny człowieka. Ogólna charakterystyka wieku poniemowlęcego oraz wieku przedszkolnego – rozwój umysłowy i poznawczy, emocjonalno-uczuciowy i społeczny. Młodszy wiek szkolny. Zjawisko dojrzałości szkolnej. Średni wiek szkolny. Mechanizmy zachowania się młodzieży we wczesnej fazie dorastania. Starszy wiek szkolny – zasady współpracy z młodzieżą dorastającą, psychologiczna analiza problemów wychowawczych, osobowość i zachowanie w wieku młodzieńczym. Psychologia człowieka dorosłego – kariera zawodowa, życie rodzinne; rozwój, stagnacja. Wiek starczy – psychologiczne problemy jednostek w 3 wieku starczym. Psychologia jako nauka o człowieku i jego zachowaniu. Główne koncepcje funkcjonowania człowieka. Podstawowe metody badań psychologicznych ze szczególnym uwzględnieniem metody eksperymentu. Osobowość, determinanty rozwoju, metody badania osobowości. Regulacyjna funkcja emocji i motywacji. Inteligencja i myślenie, „psychologia umysłu”. Okresy rozwojowe życia człowieka i ich charakterystyka. Uwzględnienie praktycznego wymiaru wiedzy teoretycznej.

            Zalecana literatura:

1. Niebrzydowski L., Rodzaje samooceny uczniów klas V-VIII. 1974.
2. Psychologia wychowawcza nr 4, s. 432-445.
3. Skorny Z., Poziom aspiracji i jego determinanty. Przegląd Psychologiczny nr 20, 113-139.
4. Strelau J. (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki, t. 2 i 3. GWP, Gdańsk 2002.
5. Tomaszewski T. (red.), Psychologia. PWN, Warszawa 1995.
6. Wołoszynowi L. (red.), Potrzeby psychiczne. Materiały dla nauczania psychologii, seria. 1, t. 1, s. 218-222, 236-241.
7. Ziemska M., Postawy rodzicielskie. Wiedza Powszechna, Warszawa 1973, s. 54-68.
8. Zimbardo P.G., Ruch F.L.K., Psychologia i życie. PWN, Warszawa 1988.
9. Trempała J., Hawras-Napierała B., Psychologia rozwoju człowieka, t. 1,2,3. PWN, Warszawa 2004.
10. Trempała J.S., Halis D.B., Rozwój człowieka. WSiP, Warszawa 1999.
11. Pietrusiński Z., Psychologia człowieka dorosłego. PWN, Warszawa 1998.

 

Język wykładowy: polski                                                     

Rok I, semestr 1                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: dr Miłosz Kuśnierz

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	30
Forma zaliczenia:		E
ECTS			3

 

         Efekty kształcenia: opanowanie umiejętności analizowania i oceniania podstawowych procesów społecznych. Zrozumienie, samodzielna analiza oraz interpretacja wpływu relacji społecznych na relację terapeutyczną w terapii zajęciowej. Zrozumienie sytuacji społecznej Klienta i jej wpływu na stan psychiczny i fizyczny, a także występowanie nierówności zdrowotnych w społeczeństwie.

Program: rodzina jako instytucja. Zadania i funkcje rodziny. Dysfunkcje rodziny jako symptom zmian cywilizacyjnych. Rodzina jako środowisko wychowawcze. Szkoła jako instytucja wychowująca. Socjalizacja. Osobowość społeczna – wychowanie. Systemy aksjonormatywne współczesnych społeczeństw a ideologie małżeństwa i rodziny. Kultura i człowiek jako jej twórca. Kultura masowa. Społeczne zróżnicowanie uczestnictwa w kulturze. Mechanizmy wpływu kultury na życie człowieka i społeczeństwa. Struktura społeczna. Status społeczny. Rola społeczna i konflikt roli. Więź społeczna. Zbiory społeczne, zbiorowości społeczne, kategorie społeczne. Normy społeczne i patologie społeczne. Wartości społeczne. Zwyczaje i obyczaje. Zachowania społeczne. Instytucje społeczne. Organizacje społeczne. System kontroli społecznej. Grupa społeczna. Metody i techniki badawcze w naukach społecznych. Stereotypy, stereotypizacja i stygmatyzacja. Zdrowie i choroba jako zjawisko społeczne. Medyczny i społeczny model niepełnosprawności.

            Zalecana literatura:

1. Giddens A., Socjologia. PWN, Warszawa 2004.
2. Kłoskowska A., Kultura masowa. PWN, Warszawa 1983.
3. Mayntz R., Holm K., Hübner P., Wprowadzenie do metod socjalizacji empirycznej. PWN, Warszawa 1985.
4. Olechnicki K., Załęcki P., Słownik socjologiczny. Graffiti BC, Toruń 1999.
5. Sokołowski M., Socjologia medycyny. Warszawa 1986.
6. Szacka B., Wprowadzenie do socjologii. Warszawa 2003.
7. Szczepański J., Elementarne pojęcia socjologii, wyd. III. PWN, Warszawa 1972.
8. Tobiasz-Adamczyk B., Wybrane elementy socjologii zdrowia i choroby. Kraków 2000.

 

Język wykładowy: polski                                                     

Rok I, semestr 1                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: ćwiczenia

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	–	15
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			1

 

         Efekty kształcenia:  

Program:

            Zalecana literatura:

 

 

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 1                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: dr inż.hab. Felicja Fink-Lwow, prof. dr hab. Andrzej Milewicz, mgr Maurycy Pawlak, mgr Katarzyna Kolačkow

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	30	15
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			3

 

         Efekty kształcenia: przygotowanie do swobodnego korzystania z danych epidemiologicznych oraz interpretacji danych demograficznych w celu prawidłowego diagnozowania potrzeb zdrowotnych określonej populacji i działań w zakresie edukacji zdrowotnej. Poznanie wzorcowych lokalnych i globalnych programów promocji zdrowia jako priorytetu nowoczesnej polityki zdrowotnej państwa. Zdobycie umiejętności konstruowania i koordynowania programów edukacyjno-profilaktycznych I, II i III stopnia i promocji zdrowia w zakresie chorób cywilizacyjnych i zakaźnych z wykorzystaniem wiedzy z zakresu epidemiologii behawioralnej oraz zagrożeń środowiskowych. Zdobycie umiejętności identyfikacji zagrożeń i problemów zdrowotnych osób z niepełnosprawnością, osób wykluczonych i ich rodzin jako diagnozy środowiskowej niezbędnej do realizacji wybranych celów operacyjnych aktualnie realizowanego Narodowego Programu Zdrowia oraz tworzenia grup wsparcia w oparciu o instytucje promujące zdrowie. Poznanie istoty instytucji promujących zdrowie i zdobycie kompetencji umożliwiających pracę na rzecz osób z dysfunkcjami oraz wykluczonymi społecznie.

Program: efekty zdrowotne „I i II rewolucji zdrowotnej”. Model definiowania zdrowia w ujęciu historycznym. Systemowe definiowanie zdrowia jednostki i populacji. Determinanty zdrowia. Negatywne i pozytywne mierniki zdrowia. Podstawowe terminy i pojęcia epidemiologii. Modele badań epidemiologicznych. Główne zagrożenia zdrowia na tle materii przyczyn choroby. Piramida wieku a prognozowanie problemów zdrowotnych populacji. Niepełnosprawność i wykluczenie społeczne w ujęciu epidemiologicznym oraz demograficznym. Koncepcja zdrowia „productive life”. Struktura zgonów i zachorowalności w Polsce, UE i na świecie. Czynniki ryzyka chorób przewlekłych. Interakcje czynników ryzyka. Łańcuch epidemiczny. Triada epidemiczna. Epidemiologia nowotworów w Polsce, Unii Europejskiej i na świcie. Profilaktyka I, II i III stopnia. Pandemie XXI wieku. Epidemiologia AIDS w Polsce i na świecie. Profilaktyka przed- i poekspozycyjna. Środowiskowe zagrożenia zdrowia. Klimat akustyczny a zdrowie. Kompleksowa ocena ekspozycji na hałas w miejscu bytowania. Przesiewowe badania słuchu. Algorytmy programów edukacyjno-profilaktycznych i promocji zdrowia. Istota programów lokalnych i globalnych. Wzorcowe modele programów promocji zdrowia oraz programów diagnostyczno-interwencyjnych. Program północno-karelski. Badania we Framingham. Ewolucja Narodowego Programu Zdrowia w Polsce na tle wybranych dokumentów WHO. Rola profilaktyki chorób i promocji zdrowia w kształtowaniu zdrowia populacji. Idea instytucji promujących zdrowie. Instytucje szkolno-wychowawcze i służby zdrowia promujące zdrowie. Projekty środowiskowe promujące zdrowie (Zdrowe Miasta, gmina promująca zdrowie). Zagrożenia zdrowotne w warunkach bezdomności i wykluczenia. Metody przerywania łańcucha epidemicznego. Kalendarz szczepień. Opieka nad nosicielami HIV/AIDS w Polsce. Metody profilaktyki HIV/AIDS dla uzależnionych od środków psychoaktywnych. Choroby terminalne. Opieka nad chorymi terminalnie w Polsce. Hospicja. Opieka nad seniorem. Promocja zdrowia dla osób w podeszłym wieku na tle specyfiki zagrożeń zdrowotnych. Identyfikacja problemu zdrowotnego jako diagnoza wstępna programu promocji zdrowia dla osób zagrożonych wykluczeniem (bezrobotnych, bezdomnych, osadzonych, uzależnionych lub z niepełnosprawnością) – projekt. Rola badań skryningowych i masowych badań przeglądowych w profilaktyce chorób zakaźnych i przewlekłych. Workshop. Rola instytucji społecznych i pozarządowych oraz samorządów terytorialnych w ograniczeniu wykluczenia i poprawy funkcjonowania w środowisku oraz integracji społecznej (Domy Opieki Społecznej, Schroniska, Domy Dziennego Pobytu). Workshop.

            Zalecana literatura:

1. Lwow F., Milewicz A. (red.), Promocja zdrowia. Urban&Partner, Wrocław 2004.
2. Karski J.B., Praktyka i teoria promocji zdrowia. CeDeWu, Warszawa 2007.
3. Gawęcki J., Roszkowski W., Żywienie człowieka a zdrowie publiczne, t. 3. PWN, Warszawa 2009.
4. Jędrychowski W., Podstawy epidemiologii. UJ, Collegium Medicum, Kraków 2001.
5. Narodowy Program Zdrowia 2007-2015 (strony internetowe PZH.gov.pl).
6. Pająk A., Piździoch S., Przewoźnik L., Ryś L., Włodarczyk S. (red.), Zdrowie publiczne, t. 1 i 2.. Vesalius, Kraków 2000.
7. Leowski J., Polityka zdrowotna a zdrowie publiczne. CeDeWu, Warszawa 2010.
8. Marcinkowski J.T., Higiena, profilaktyka i organizacja w zawodach medycznych. PZWL, Warszawa 2010.
9. Bober B., Gheek (red.), Prewencja i kontrola zakażeń. Elsevier Urban&Partner, Wrocław 2012.
10. Jędrychowski W., Epidemiologia w medycynie klinicznej i zdrowiu publicznym. UJ, Kraków 2010.

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 1-2                Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: dr Rafał Bugaj, dr Dominika Zawadzka, dr Rafał Piechura, dr Beata Skolimowska, dr Dorota Wojtowicz, dr Dagmara Chamera-Bilińska, dr Miłosz Kuśnierz

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	60	90
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			4R, 4

 

         Efekty kształcenia: rozumienie i umiejętność wyjaśniania teoretycznych podstaw terapii zajęciowej, a w szczególności związków między zdrowiem a aktywnością człowieka w różnorodnych obszarach. Rozumienie znaczenia holistycznego podejścia do kwestii zdrowia, niepełnosprawności i dobrostanu jako podstawy terapii zajęciowej. Umiejętność integrowania i włączania odpowiedniej wiedzy biologicznej, medycznej, psychologicznej i społecznej wyjaśniającej teorie aktywności i partycypacji społecznej. Umiejętność analizy i integracji perspektywy profesjonalnej z perspektywą pacjentów/klientów lub społeczności. Rozumienie – podstawy procesu uczenia się przez całe życia (LLL) oraz umiejętność wykorzystywania w edukacji elementów metody problemowej (PBL); znaczenia praktyki opartej na dowodach (EBP) w terapii zajęciowej oraz umiejętność wykorzystywania adekwatnej dziedziny wiedzy jako podstawy profesji; podstawy środowiskowej terapii zajęciowej (CBOT).

Program: terapia zajęciowa – perspektywa historyczna i ujęcie współczesne. Profesjonalizacja terapii zajęciowej w Polsce. Podstawowe pojęcia związane z aktywnością, uczestnictwem i dobrostanem oraz wprowadzenie w zagadnienia nauk odnoszących się do zajęć człowieka. Holistyczne ujęcie zdrowia, dobrostanu, aktywności i uczestnictwa. Osoba i jej relacje ze środowiskiem oraz podejmowaną aktywnością (PEO). Terapeutyczne wykorzystanie potencjału indywidualnego – perspektywa klienta/pacjenta oraz terapeuty zajęciowego. Podstawowe umiejętności interakcyjne. Terapeuta zajęciowy – praca indywidualna a praca w zespole terapeutycznym. Wprowadzenie w podstawowe założenia i narzędzia wybranych modeli praktycznych terapii zajęciowej. Zdrowie, dobrostan i funkcjonowanie według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Międzynarodowa Klasyfikacja Zdrowia, Funkcjonowania i Niepełnosprawności. Proces uczenia się przez całe życie. Metoda problemowa (PBL) w terapii zajęciowej. Perspektywa teoretyczna i praktyczna w terapii zajęciowej. Ramy odniesienia w terapii zajęciowej (Frames of Reference). Środowiskowa terapia zajęciowa. Interwencja w terapii zajęciowej.

            Zalecana literatura:

1. American Occupational Therapy Association. Core values and attitudes of occupational therapy practice. American Journal of Occupational Therapy 1993, 47, 1085-1086.
2. Christiansen C.H., Baum C.M., Occupational Therapy, Performance, Participation and Well being, Slack, USA 2005, ISBN 1-55642-530-9.
3. Duncan E.A.S., Skills for Practice in Occupational Therapy Churchill Livingstone Edinburgh 2009.
4. Harmonizacja struktur kształcenia w Europie. University of Deisto 2007.
5. Occupational Therapy Education In Europe: PBL Stories&Signposts, towards a problem based learning orientem curriculum. University of Deisto 2004.
6. Peloquin S.M., The therapeutic relationship in Neidstadt&Crepeau’s (ed): Willard&Spackman’s Occupational Therapy, Lippincott, Philadelphia 1998.
7. Swain J., The Use of Counselling Skills: a guide for therapists. Butterworth-Hainemann. Oxford, UK 1995.
8. Townsend L and Polatajko H., Enabling Occupation 11 advancing an occupational therapy Visio for Heath and well being and justice through occupation. CAOT Publications, Canada 2007.
9. Townsend E.&Wilcock A., Occupational Justice, 243-273. In Christiansen C.&Townsend E., Introduction to Occupation: The Art of Science and Living. Upper Saddlle River, N.J.:Prentice Hall 2004.
10. Tuning Occupational therapy group, Tunning Educational Structures in Europe. Reference Points for the design and Elivery of degree programmes in Occupational therapy. University of Deusto 2008.

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 1                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: dr Rafał Bugaj, dr Krzysztof Pezdek

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	15
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			2

 

         Efekty kształcenia: opanowanie umiejętności analizowania i ewaluowania podstawowych kategorii, pojęć i dylematów bioetycznych dotyczących nauk biomedycznych i ochrony zdrowia. Zrozumienie, samodzielna analiza oraz interpretacja zasad moralnych i deontologicznych w relacji terapeutycznej z uwzględnieniem terapii zajęciowej. Zrozumienie zasad prowadzenia rzetelnych badań/eksperymentów naukowych oraz poznanie zagrożeń i nadużyć związanych z budowaniem wiedzy naukowej oraz praktyki opartej na dowodach (EBP).

Program: pojęcie etyki, bioetyki i deontologii medycznej. Zakres zagadnień etycznych w medycynie rehabilitacji i terapii zajęciowej. Wnioskowanie w etyce schematy analizy bioetycznej. Dylematy bioetyczne dotyczące medycyny paliatywnej i opieki długoterminowej; stanów terminalnych, szczególnie związane z eutanazją i wspomaganym samobójstwem, terapią uporczywą, sedacją terminalną oraz prawem pacjenta do odmowy terapii. Zagadnienia etyczne dotyczące transplantologii, z uwzględnieniem sporów fundamentalnych i kazuistyczno-szczegółowych. Transplantologia w Polsce – kontekst etyczny i społeczny. Dylematy dotyczące początku życia ludzkiego. Inżyniera genetyczna, klonowanie. Wspomagana prokreacja. Aborcja. Europejska Konwencja Bioetyczna oraz Powszechna Deklaracja o Genomie Ludzkim i Prawach Człowieka. Etyczne aspekty relacji terapeutycznej, godność osoby, godność pacjenta. Kodeksy etyczne i deontologiczne w naukach biomedycznych. Kompetencyjny, moralny i deontologiczno-prawny kontekst pracy terapeuty zajęciowego. Pojęcie błędu medycznego. Pojęcie i reguły sprawiedliwości społecznej. Koncepcje i teorie sprawiedliwości społecznej. Ubóstwo i wykluczenie społeczne a zasada sprawiedliwości. Zasada sprawiedliwości w medycynie. Etyka w badaniach naukowych, eksperymenty biomedyczne. Rzetelność i uczciwość w badaniach naukowych. Plagiaty i autoplagiaty, prawa autorskie a rozwój nauki. Zagadnienia aksjologiczne w etyce i bioetyce. Systemy wartości a współczesna medycyna. Etyki dogmatyczne i niedogmatyczne – możliwości zastosowania w medycynie i terapii zajęciowej.

            Zalecana literatura:

1. Beauchamp T.L., Childress J.F., Zasady etyki medycznej. Książka i Wiedza, Warszawa 1996.
2. Gałuszka M., Szewczyk K. (red.), Narodziny i śmierć. PWN, Warszawa-Łódź 2002.
3. Hołówka J., Etyka w działaniu. Prószyński i S-ka, Warszawa 2001.
4. Łuków P., Granice zgody. Autonomia zasad i dobro pacjenta. Scholar, Warszawa 2005.
5. Mepham B., Bioetyka. PWN, Warszawa 2008.
6. Singer P. (red.), Przewodnik po etyce. KiW, Warszawa 2000.
7. Szawarski Z., Mądrość i sztuka leczenia. Słowo/Obraz Terytoria, Gdańsk 2006.
8. Szawarski Z., Rozmowy o etyce. WSiP, Warszawa 1987.
9. Szawarski Z., W kręgu życia i śmierci. Moralne problemy medycyny współczesnej. Książka i Wiedza, Warszawa 1987.
10. Szewczyk K., Dobro, zło i medycyna. Filozoficzne podstawy bioetyki kulturowej. PWN, Warszawa 2001.

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 1                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			1

 

         Efekty kształcenia:  

Program:

            Zalecana literatura:

 

 

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 2                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: prof. dr hab. Artur Jaskólski, dr Renata Andrzejewska, mgr Damian Janecki, mgr Anna Mickiewicz, mgr Piotr Zieliński

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	45
Forma zaliczenia:		E
ECTS			3R

 

         Efekty kształcenia: zapoznanie z czynnością organizmu człowieka na poziomie komórkowym, narządowym oraz systemowym w czasie spoczynku oraz wysiłku.

Program: podstawy elektrofizjologii komórki (pobudliwość i pobudzenie komórki, transport przez błony komórkowe, procesy przekaźnictwa synaptycznego). Fizjologia – mięśni szkieletowych, układu nerwowego, narządów zmysłów, układu krążenia, krwi, układu oddechowego, gruczołów wydzielania wewnętrznego. Budowa i funkcje skóry. Przemiana materii i energii. Równowaga kwasowo-zasadowa i gospodarka wodno-elektrolitowa. Reakcja organizmu na wysiłek fizyczny. Wydolność fizyczna, czynniki ją warunkujące i metody oznaczania. Testy wysiłkowe – zasady i cele wykonywania testów wysiłkowych. Wskazania i przeciwwskazania do wykonywania testów wysiłkowych. Charakterystyka fizjologiczna testów wysiłkowych. Trening fizyczny jako proces adaptacji fizjologicznej, zmiany potreningowe. Zasady treningu zdrowotnego.

            Zalecana literatura:

1. Jaskólski A., Jaskólska A., Podstawy fizjologii wysiłku fizycznego z zarysem fizjologii człowieka. AWF, Wrocław 2006.
2. Ganong W.F., Fizjologia lekarska. PZWL, 2007.
3. Traczyk W., Fizjologia człowieka w zarysie. PZWL, 2005.
4. Kozłowski S., Nazar K., Wprowadzenie do fizjologii klinicznej. PZWL, 1999.
5. Silbernagl S., Despopoulos A., Ilustrowana fizjologia człowieka. PZWL, 2010.
6. Górski J., Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego. PZWL, 2006.

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 2                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: dr hab. Małgorzata Sekułowicz, prof. nadzw., dr Agata Nowak, mgr Jolanta Gnitecka

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	45
Forma zaliczenia:		E
ECTS			3

 

         Efekty kształcenia: zdobycie wiedzy pozwalającej na rozpoznanie i opisanie najważniejszych problemów niepełnosprawności. Nabycie umiejętności pomocy osobom z niepełnosprawnością w różnych typach zaburzeń i nieprawidłowości w rozwoju. Kształtowanie wrażliwości na odmienności wynikające z niepełnosprawności.

Program: współczesne teorie pedagogiki specjalnej. Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej. Etiopatogeneza zaburzeń i nieprawidłowości rozwojowych. Autystyczne spektrum zaburzeń. Oblicza niepełnosprawności. Problematyka funkcjonowania osób z niepełnosprawnością intelektualną, w tym integracji ze społeczeństwem. Mózgowe porażenie dziecięce – przyczyny, podział, charakterystyka symptomów i funkcjonowania, możliwości rehabilitacji. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Wybrane problemy dzieci z zespołem minimalnych uszkodzeń mózgu. Wybrane metody usprawniania dzieci z niepełnosprawnością różnego typu. Dziecko z chorobą przewlekłą – pedagogiczne i psychologiczne aspekty problematyki.

            Zalecana literatura:

1. Borkowska M. (red.), Dziecko niepełnosprawne ruchowo – usprawnianie ruchowe, t. 1 i 2. WSiP, Warszawa 1997.
2. Dykcik W., Pedagogika specjalna. UAM, Poznań 1998.
3. Maciarz A. (red.), Z teorii i badań społecznej integracji dzieci niepełnosprawnych. Impuls, Kraków 1999.
4. Maciarz A., Pedagogika lecznicza i jej przemiany. Żak, Warszawa 2001.
5. Poliwczak I., Wyrównywanie szans osób niepełnosprawnych na rynku pracy. IPiSS, Warszawa 2007.
6. Sekułowicz M., Matki dzieci niepełnosprawnych wobec problemów życiowych. Uniwersytet Wrocławski 2000.
7. Sękowska Z., Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej. WSPS, Warszawa 2001.
8. Smith D.D., Pedagogika specjalna. Podręcznik akademicki. PWN, Warszawa 2008.
9. Sowa J., Wojciechowski F., Proces rehabilitacji w kontekście edukacyjnym. FOSZE, Rzeszów 2001.
10. Wiszejko-Wierzbicka D., Od samoakceptacji do aktywności? Postawy wobec własnej niepełnosprawności a aktywność zawodowa. Academica SWPS, Warszawa 2008.
11. Seidler W. (red.), Niepełnosprawność. Wybrane problemy psychologiczne i ortopedagogiczne. GWP. Gdańsk 2007.

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 2                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: ćwiczenia

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	–	15
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			1R

 

         Efekty kształcenia:  

Program:

            Zalecana literatura:

 

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 2                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: ćwiczenia

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	–	15
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			1R

 

         Efekty kształcenia:  

Program:

            Zalecana literatura:

 

 

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 2                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: ćwiczenia

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	–	15
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			1R

 

         Efekty kształcenia:  

Program:

            Zalecana literatura:

 

 

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 2                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: dr Jerzy Piechura, dr Beata Skolimowska, dr Dorota Wojtowicz, dr Dagmara Chamera-Bilińska

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	30	45
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			4

 

         Efekty kształcenia: rozumienie i umiejętność prowadzenia dialogu skoncentrowanego na kliencie. Rozumienie wybranych obszarów odniesienia i zasad ich wykorzystywania w praktyce terapii zajęciowej. Rozumienie i umiejętność profesjonalnego przygotowanie się do kontaktu z klientem i jego rodziną opartego na zasadach praktyki nakierowanej na klienta oraz dokumentowania wywiadu. Umiejętność wykorzystywania w praktyce podstawowych koncepcji procesu terapii zajęciowej oraz modeli stosowanych w terapii zajęciowej.

Program: klient w centrum praktyki. Proces terapeutyczny i umiejętności zastosowania w praktyce. Modele terapeutyczne i zastosowanie w praktyce: 1) Canadian Model of Occupational Performance (Kanadyjski Model Efektywności Zajęcia/Pracy), 2) Person – Environment – Occupation Model (Law i wsp. 1996) (Model Osoba – Środowisko – Zajęcie), 3) Person – Environment – Occupation – Performance Model (Baum and Christiansen, 2005) (Model Osoba – Środowisko – Efektywność, 4) Kawa Model (Iwama 2005), 5) The Model of Human Occupation (MOHO), Model ludzkiego zajęcia (MOHO) opracowany przez Gary Kielhofnera, 6) the Intentional Relationship Model (IRM), Zamierzony Model Relacji opracowany przez Renee Taylor.

            Zalecana literatura:

1. Duncan E., Foundations for Practice In Occupational Therapy. Elsevier, ISBN 0443100217. The Kawa Model.
2. Iwama M., The Kawa Model: The Power of cultural responsive occupational therapy. Disability and Rehabilitation 2009, 31.
3. Law M., The Person Environment. Occupation Model: A transactive approach to occupational performance. Canadion Journal of Occupational Therapy 1996, volume 63, nr 1.
4. Law M., at all, Occupation, health and well-being. Canadian Journal of Occupational Therapy 1998, 65(2), 81-01.
5. AOTA, Occupational therapy practice framework – Domain and Process Bethesda, Maryland 2002.
6. Kielhofner G., Model of Human Occupation: Theory and Application. 4 th edn. Philadelphia, PA: Lippincott Williams&Wilkins 2008.
7. Townsend E.A., Polatajko H.J., Enabling Occupation II: Advancing an Occupational Therapy Vision for Health. Well-Being&Justice Through Occupation. Ottawa: CAOT Publications ACE ISBN 978-1-895437-76-8.
8. Creek A., Occupational Therapy Defined as a Complex Intervention. London COT 2003.
9. Sumsion T., A Revised Occupational Therapy Definition of Klient-centred Practice, British Journal of Occupational Therapy, Volume 63(7), pages 304-309, London, UK 2000.
10. Iwama M., The Kawa Model: The Power of cultural responsive occupational therapy. Disability and Rehabilitation 2009, 31.

 

Język wykładowy: polski                                          

Rok I, semestr 2                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: prof. dr hab. Andrzej Szmajke, dr Katarzyna Bukowska, dr Mirosława Marks, doc. dr Jan Supiński, mgr Katarzyna Kajdan, mgr Sławomir Świtała

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	45
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			3

 

         Efekty kształcenia: zrozumienie, przyswojenie i eksplanacja czynników psychicznych i społecznych determinujących zachowanie człowieka oraz przygotowanie do wykorzystania ich w pracy zawodowej (w tym dydaktycznej) oraz kontaktach interpersonalnych. Poznanie i zrozumienie własnych cech osobowości w kontekście indywidualnej odporności na stres i podstawowych umiejętności regulacji emocji w sytuacji typowych i trudnych. Zrozumienie i przyswojenie zasad komunikowania społecznego oraz przygotowanie do wykorzystania ich w pracy zawodowej (w tym dydaktycznej) i kontaktach interpersonalnych.

Program: klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Badawcze kryteria diagnostyczne. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Schizofrenia i inne zaburzenia psychotyczne. Zaburzenia – afektywne, osobowości, seksualne, nerwicowe i zespół stresu pourazowego. Zaburzenia dysocjacyjne i zespoły zaburzeń pod postacią somatyczną. Zaburzenia odżywiania się i snu. Metody terapii zaburzeń psychicznych. Dylematy diagnostyczne. Studium przypadku. Komunikacja z pacjentem. Skuteczne metody porozumiewania się. Diagnozowanie i kontrola stanu psychicznego pacjenta. Metoda koła życia. Samopoznanie i samoopis jako środek lepszego zrozumienia pacjenta. Bariery psychiczne i lęki utrudniające pracę z pacjentem. Wypalenie zawodowe – przyczyny i skutki. Stereotypy i uprzedzenia w pracy z pacjentem. Konsekwencje psychiczne stygmy dla pacjentów. Psychoprofilaktyka a zdrowie psychiczne. Autoprezentacja. Atrakcyjność interpersonalna. Asertywność. Wywieranie wpływu na ludzi. Konformizm. Postawy i ich zmiana. Procesy grupowe. Psychologia jako nauka o człowieku i jego zachowaniu. Główne koncepcje funkcjonowania człowieka. Koncepcje normalności i zdrowia psychicznego. Istota i rodzaje psychoterapii. Procesy poznawania społecznego i spostrzegania ludzi. Metody psychoregulacji a sprawność działania jednostki i grupy społecznej.

            Zalecana literatura:

1. Cierpiałkowska L., Psychopatologia. Scholar, Warszawa 2009.
2. Sęk H. (red.), Psychologia kliniczna. PWN, Warszawa 2006.
3. Kościelska M., Oblicza upośledzenia. PWN, Warszawa 1995.
4. Obuchowska I. (red.), Dziecko niepełnosprawne w rodzinie. WSiP, 1991.
5. Hobfoll S.E., Stres, kultura i społeczność. Psychologia i filozofia stresu. GWP, Gdańsk 2006.
6. Pecyna B., Psychologia kliniczna w praktyce pedagogicznej. Żak, Warszawa 1998.
7. Aronson E. i In., Psychologia społeczna. Serce i umysł. Zysk i S-ka, Poznań 1997.
8. Zimbardo P.G., Ruch F.L.K., Psychologia i życie. PWN, Warszawa 1988.

 

Język wykładowy: polski, angielski                                                  

Rok I, semestr 2                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący: dr Rafał Bugaj, dr Dagmara Chamera-Bilińska, dr Rafał Piechura, dr Beata Skolimowska, dr Dorota Wojtowicz, dr Dominika Zawadzka

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	15	30
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			4

 

         Efekty kształcenia: poznania głównych obszarów rozwoju kompetencji terapeuty zajęciowego. Przygotowanie do wykorzystywania umiejętności terapeuty zajęciowego w praktyce.

Program: kompetencje generalne i specyficzne. Wiedza w obszarze terapii zajęciowej (obszar I). Proces terapii zajęciowej i profesjonalne rozumowanie (obszar 2). Profesjonalne relacje i partnerstwo w zakresie terapii zajęciowej (obszar 3). Zawodowa autonomia i odpowiedzialność (obszar 4). Badania i rozwój w zakresie terapii zajęciowej/nauka (obszar 5). Zarządzanie i promocja terapii zajęciowej (obszar 6).

            Zalecana literatura:

1. Creek J.&Huges A., Occupation and Heath: a Review of Selected Literatura. British Journal of Occupational Therapy 2008, 71(11): 456-468.
2. Duncan E.A.S., Skills for Practice in Occupational Therapy 2008, 7-72.
3. Duncan E.A.S., Foundations for Practice in Occupational Therapy 2005, 3-66.
4. Hardingham, Praca w zespole. Petit, Warszawa 2004.
5. Sawin J., The Use of Counselling Skills; a guide for therapists. Butterworth-Heinemann Oxford. UK 1995.
6. Bralczyk J., Kłosiński M., Ogórek M., Gruszczyński W., Wiem, co mówię. Czyli o dobrej komunikacji. Oficyna Wydawnicza Branta.

 

Język wykładowy: polski, angielski                                                  

Rok I, semestr 2                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: ćwiczenia

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)	–	75
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			3R

 

         Efekty kształcenia:  

Program:

            Zalecana literatura:

 

Język wykładowy: polski, angielski                                                  

Rok I, semestr 2                   Stopień studiów: I                 Status przedmiotu: obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak                                                   Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Prowadzący:

 

Forma przedmiotu:	Wykład	Ćwiczenia
ZZU w sem. (h)
Forma zaliczenia:		Zo
ECTS			1

 

         Efekty kształcenia:  

Program:

            Zalecana literatura:

 

 

IV. OGÓLNE INFORMACJE dla STUDENTÓW MOBILNYCH

 

1. Koszty utrzymania

 

Minimalny miesięczny koszt utrzymania studenta przyjeżdżającego z zagranicy można oszacować na poziomie 1.300-1.600 zł. Na tę sumę składają się:

       –  miesięczna opłata za wynajem pokoju – około 700 zł; w akademiku 450 zł;

       – dojazdy na Uczelnię środkami komunikacji miejskiej – około 100 zł;

       – wyżywienie – około 800 zł.

Aktualny kurs € (euro) na dzień 1 lipca  2012 r. wynosi 4,18 PLN. PLN – złoty (zł.) – jednostka monetarna Polski.

 

Zakwaterowanie

Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu dysponuje własnym domem studenckim „Spartakus” oferujący zakwaterowanie pięciuset studentom, głównie studentom Akademii, ale również obcokrajowcom. Pewną pulę pokoi oferują również inne uczelnie wrocławskie w ramach swojej bazy lokalowej.

Istnieje także możliwość wynajęcia pokoi lub mieszkań z bogatej oferty mieszkańców Wrocławia. Studenci mogą je wynająć prywatnie za pośrednictwem akcji Samorządu Studenckiego zwanej „Chata dla Żaka”, o której szerszą informację można znaleźć na stronie internetowej http://wroclaw.chatazaka.pl

 

Posiłki

Na terenie Uczelni funkcjonuje stołówka (bar) w domu studenckim Spartakus, który proponuje smaczne dania obiadowe. Jednocześnie żacy mają możliwość skorzystania z oferty licznych lokali gastronomicznych na terenie miasta. Najbliższe lokale gastronomiczne znajdują się na Placu Grunwaldzkim oraz w jego okolicach.

 

2. Opieka medyczna

 

Student-cudzoziemiec przyjeżdżając do Polski musi posiadać druk E 128 (jest on przeznaczony dla studentów zagranicznych studiujących w Polsce). Druk ten jest wydawany w instytucji będącej odpowiednikiem polskiego Narodowego Funduszu Zdrowia, po złożeniu wymaganych dokumentów (wniosku o wydanie formularza E 128, zaświadczenia z macierzystej uczelni potwierdzającego status studenta). W momencie korzystania z bezpłatnej opieki zdrowotnej, student musi okazać ów formularz lekarzowi, bądź instytucji, która ma podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia.

Studenci mogą też korzystać z innych form ubezpieczenia zawieranego na czas wyjazdu w kraju ojczystym lub wykupionego w Polsce.

 

3. Ubezpieczenie

 

Student-cudzoziemiec powinien być ubezpieczony na czas podróży i pobytu w uczelni partnerskiej. Uczelnia macierzysta powinna uzgodnić z uczelnią przyjmującą najbardziej dogodną dla studenta formę ubezpieczenia i poinformować studenta o konieczności wykupienia zalecanej formy ubezpieczenia.

 

4. Pomoc finansowa dla studentów: ogólne zasady udzielania pomocy finansowej – stypendiów studentom polskim określają rozporządzenia ministerialne. Szczegółowe kryteria przyznawania stypendiów i pomocy finansowej studentom Akademii Wychowania Fizycznego znajdują się na stronie internetowej Akademii: www.awf.wroc.pl

 

 

 

5. Baza dydaktyczna

 Biblioteka Główna i Ośrodek Informacji Naukowej

 

 

6. Kursy językowe: dla studentów zagranicznych Programu Erasmus prowadzony jest nieodpłatnie jednosemestralny kurs kultury polskiej i języka polskiego.

 

7. Praktyki

 

Podstawę prawną do organizowania studenckich praktyk zawodowych stanowi Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 sierpnia 1991 r. w sprawie praktyk studenckich (Dz.U. Nr 73, poz. 323 z późniejszymi zmianami).

Praktyki studenckie w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu są realizowane według standardów nauczania dla poszczególnych kierunków. Praktyki stanowią część procesu kształcenia i podlegają obowiązkowemu zaliczeniu. Praktyki wpisuje się do indeksu wraz z innymi zajęciami dydaktycznymi ustalonymi planem studiów, według wzoru podanego przez dziekana. Zaliczenie praktyk jest warunkiem zaliczenia semestru studiów, których program przewiduje ich realizację.

W indeksie, w miejscu przewidzianym na wpisy dotyczące praktyk, odnotowuje się miejsce i okres odbywania praktyki oraz nazwisko i imię opiekuna praktyki.

Dziekan może zaliczyć studentowi na poczet praktyki wykonywaną przez niego pracę, w tym również za granicą, jeżeli jej charakter spełnia wymagania przewidziane w programie praktyk studenckich.

8. Organizacje studenckie

 

Samorząd studencki stanowi podstawową reprezentację wszystkich studentów na poziomie Uczelni jak i Wydziałów. Ponadto w ramach działalności samorządu studenckiego istnieje sekcja kulturalna, która zajmuje się upowszechnianiem zainteresowań kulturalnych; aktualnie funkcjonują grupy: teatralna, filmowa, muzyczno-wokalna, poetycka i fotograficzna.

Studenckie Towarzystwo Naukowe – grupuje studentów zainteresowanych różnymi problemami badawczymi, oferując im możliwości pogłębiania wiedzy z danej dyscypliny naukowej.

Sport studencki – w Uczelni działa 21 sekcji sportu studenckiego (masowego) skupiającego ok. 250 studentów, którzy regularnie uczestniczą w rozgrywkach Dolnośląskiej Ligi Międzyuczelnianej.

 

9. Czas wolny

 

Zajęcia pozauczelniane i rozrywki.

W Uczelni działają: Zespół Tańca Ludowego „Kalina” i Akademicki Związek Sportowy – KS AZS AWF. Stwarza on studentom Akademii warunki do uprawiania sportu przez możliwość zrzeszania się w siedmiu sekcjach sportowych, działających przy KS AZS AWF oraz w ramach sportu uczelnianego w Ligach Międzyuczelnianych.

Studenci zrzeszeni w AZS AWF trenują w sekcjach: lekkoatletyki, judo, akrobatyki sportowej, bobslejów, szermierki, pływania, piłki ręcznej kobiet.

Należy również wspomnieć o majowym święcie studenckim – JUWENALIACH,  kiedy to zarządzanie miastem – symboliczne „klucze miejskie” – zostają przekazane przez władze miasta Wrocławia studentom.

W wolnym czasie student może odwiedzać liczne wrocławskie muzea, uczęszczać do teatru, opery, operetki, czy filharmonii. Planując zwiedzanie student musi pamiętać, że w poniedziałki muzea są zamknięte. Wszelkie informacje o Wrocławiu – historii, kulturze i edukacji znajdują się na stronie internetowej: http://www.wroclaw.pl 

Ognisko Wrocławskie – Polska YMCA

Polska YMCA jest ogólnopolską organizacją młodzieżową. Działa w kilkunastu ogniskach w Polsce. Jednym z nich jest Ognisko Polskiej YMCA we Wrocławiu, działające od 1991 roku przy Akademii Wychowania Fizycznego. Celem działalności ogniska wrocławskiego jest stymulowanie rozwoju psychicznego, fizycznego i duchowego młodych ludzi, ale też oferowanie programów skierowanych do wszystkich mieszkańców Wrocławia. Obok działalności ogólnej prowadzi działalność specjalistyczną w trzech klubach: Klub Turystyki Kajakowej „Cofka”, Klub Górski „Olimp”, Klub Jeździecki „Kawalkada”.

 

10. Rejestracja studentów zagranicznych w ramach programu LLP Erasmus

 

Rejestracji należy dokonać w Dziale Nauki i Współpracy z Zagranicą. Dział ten oraz Wydziałowi Koordynatorzy ECTS udzielają wszelkich informacji związanych z warunkami podjęcia studiów i rejestracją w Uczelni.

Aplikacja i program studiów dla studentów LPP Erasmus on-line:

http://www.awf.wroc.pl/awfnew/english/site.php?ID=37

 

Dział Nauki i Współpracy z Zagranicą (DNiWZ)

tel.: (+ 48 -71) 347 31 13; (+48 - 71) 347 31 03

Kierownik DNiWZ: mgr Iwona Stężały

tel.: (+ 48 -71) 347 31 13

fax.: (+ 48 -71) 347 31 79

e-mail: steiwo@awf.wroc.pl;  office@awf.wroc.pl

 

11. Informacje praktyczne dla studentów mobilnych

         (przyjeżdżających i wyjeżdżających) w ramach Programu LLP Erasmus

 

Zazwyczaj wraz z dokumentem aplikacyjnym wymaganym do przyjęcia na studia uczelnie partnerskie przysyłają studentom program studiów, wraz z punktami ECTS, oferowany studentom stypendystom Programu Erasmus. Na tej podstawie student konstruuje swój program studiów w uczelni partnerskiej Learning Agrement (LA).

Przed wyjazdem student powinien dokładnie upewnić się, gdzie należy się zgłosić po przybyciu do uczelni partnerskiej (przyjmującej). Należy znać nazwisko osoby kontaktowej uczelni zagranicznej, jej numer telefonu i adres biura.

Student zostanie poinformowany o konieczności otrzymania na koniec pobytu w uczelni partnerskiej pisemnego zaświadczenia o pobycie w uczelni wraz z wykazem zrealizowanych zajęć i uzyskanych wyników w formie Wykazu Zaliczeń – Transcript of Records  (TR).

Jeżeli wszystkie uzgodnione w formie pisemnej warunki zostaną przez studenta spełnione, okres studiów (przedmioty, zaliczenia, egzaminy) zostaną mu uznane i potraktowane jako równoważne z odpowiednim okresem studiów (przedmiotami, zaliczeniami, egzaminami) w uczelni macierzystej. W przypadku stwierdzenia niezgodności, decyzję co do zakresu zaliczenia podejmuje dziekan i decyduje o warunkach zaliczenia bądź niezaliczenia semestru, a także o ewentualnej konieczności zwrotu przez studenta części lub całości otrzymanego grantu. Zwrot grantu nie będzie wymagany od studenta w przypadku zaistnienia okoliczności od studenta niezależnych, określanych jako „siły wyższe”. W tym przypadku konieczne jest uzyskanie pisemnej zgody od Narodowej Agencji – krajowego koordynatora programu LLP Erasmus.

Student – po powrocie z uczelni partnerskiej – powinien wypełnić Ankietę Studenta Stypendysty Erasmusa w wersji on-line, według wzoru dostarczonego przez uczelnię macierzystą.