Doktorzy Honoris Causa
1999 rok
Pani Profesor Renee de Lubersac urodziła się w Ashiers w 1925 roku. Wywodzi się z rodziny arystokratycznej, której rodowód sięga wstecz do XI wieku. Maturę uzyskała w latach 1943/44. Jej wczesna młodość przypadła na szczególnie bolesny okres dla Francji. Będąc jeszcze licealistką/studentką okazała swój czynny patriotyzm. Była uczestniczką Resistance w Lionie, łączniczką, dystrybutorką ulotek i prasy podziemnej, lekarstw i materiałów sanitarnych dla zgrupowań partyzanckich. Dowiodła, że jest nieodrodnym potomkiem prastarego i zasłużonego rodu francuskiego, córką wicehrabiego de Lubersac, którego imiona w formie żenskiej nosi sama od chrztu: Renee Louise Mauricette.
Po wyzwoleniu podjęła pracę dziennikarki, potem była redaktorem naczelnym pisma kobiecego. Przez kolejnych 9 lat, już w Paryżu, zajmuje się projektowaniem mody, by w latach 1956-1968 stać się kreatorką gier i zabaw edukacyjnych. Równolegle studiowała psychopedagogikę, po czym także terapię psychomotoryczną. Z tej ostatniej uzyskała w 1969 roku państwowy dyplom na VI Uniwersytecie Piotra i Marii Curie.
W ten sposób Pani Profesor Renee de Lubersac, jak się zdaje, znalazła w końcu zainteresowania i umiejętności zgodne z Jej filozofią życia - a była i jest nią nadal ogromna potrzeba bycia użyteczną dla ludzi.
Obdarowana przez naturę wieloma uzdolnieniami i pozytywnymi cechami charakteru, odebrawszy staranne wychowanie i wykształcenie - mogła bardzo efektywnie nieść pomoc przewlekle chorym obciążonym kalectwem, niepełnosprawnym, a także zagubionym, nie radzącym sobie z problemami otaczającej rzeczywistości - głównie młodzieży i dzieciom.
Była już dojrzałą kobietą, żoną i matką, gdy odbierała dyplom uniwersytecki w zakresie psychomotoryki i z impetem rozpoczęła rozległą działalność naukową, dydaktyczno-wychowawczą, organizatorską i społeczną, a przede wszystkim terapeutyczno-prewencyjną i rewalidacyjną, prowadząc ja niestrudzenie z wielkim zaangażowaniem, praktycznie do dziś tj. przez 30 lat (!) nadto poszerza kompetencyjny zakres stosowanej przez siebie terapii.
Profesorem VI Uniwersytetu im. Piotra i Marii Curie w Paryżu została w 1971 roku. Prowadzi zajęcia z psychomotoryki, psychodramaturgii, psychologii zachowań ludzkich, terapii relaksacyjnej, a przede wszystkim z hippoterapii.
Z całą pewnością można stwierdzić, że Profesor Profesor Renee de Lubersac jest twórczynią francuskiej akademickiej szkoły "terapii z udziałem konia" - słynnej dziś na całym świecie. Termin hippoterapia stosowany jest w Polsce. Jest to bowiem uznana także u nas forma fizjoterapii, wysoce skutecznie uzupełniająca tzw. Neurofizjologiczne metody rewalidacji chorych z różnymi schorzeniami ośrodkowego układu nerwowego. W wielu przykładach "terapia z udziałem człowieka" jednak zawodzi, wówczas hippoterapia staje się metodą jedyną i niezastąpioną.
Profesor Profesor Renee de Lubersac jest autorką i współautorką pięciu podręczników, głównie z zakresu hippoterapii oraz leczenia psychoz u dzieci i młodzieży, wydanych przez renomowane wydawnictwa, nadto licznych artykułów we francuskich periodykach specjalistycznych. Wykładała i prowadziła kursy doskonalące w ośrodkach uniwersyteckich Belgii, Szwajcarii, Włoszech i tutaj, we Wrocławiu od 1993 roku. Pani Profesor zawsze działała pod wpływem nieodpartego imperatywu wewnętrznego, przekonana o potrzebie, po czym potrzebę tę udanie realizowała nawiązując współprace z ośrodkami dla osób niepełnosprawnych w swym kraju, jak i zagranicą, zawsze więcej dając niż biorąc. Z długiej listy Jej dokonań wynika też, że była Profesor Profesor Renee de Lubersac członkiem-założycielem szeregu stowarzyszeń naukowo-zawodowych, pełniąc w nich funkcję z wyboru od sekretarza generalnego po prezydenta. Najbardziej znana jest Narodowa Federacja Terapii z Udziałem Konia, którą Pani Profesor kieruje od 1986 roku. Federacja propaguje tę metodę leczniczą, ale i opracowuje wytyczne i standardy postępowania oraz czuwa nad utrzymaniem "czystości" nauki w tym zakresie, nie tylko we Francji.
Musi budzić zdumienie spektrum profesjonalnych usług oferowanych przez Panią Profesor Profesor Renee de Lubersac jej podopiecznym, a więc podziw dla Jej umiejętności i erudycji.
Znaczenie działań Pani Profesor na rzecz Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, zainicjowane w 1993 roku to m.in. zawarte porozumienie o współpracy naukowej i edukacyjnej (wymiana pracowników i studentów) z FENTAC w Paryżu, Wydziałem Psychomotoryki VI Uniwersytetu im. Piotr i Marii Curie oraz Centrum Reedukacji i Readaptacji Funkcjonalnej w Kerpape w Bretanii. Wszystkie one bez wyjątku są owocnie realizowane z ogromnym pożytkiem dla całej społeczności akademickiej, a także obecnych i przyszłych podopiecznych mających możliwość kształcenia się u francuskich źródeł polskich fizjoterapeutów.
Daliśmy wyraz swojej ogromnej wdzięczności Pani Profesor przyznając Jej w 1997 roku medal "Zasłużony dla Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu", który otrzymała w pięknej Auli Leopoldyńskiej podczas inauguracji roku akademickiego 1997/98.
Jeżeli definicją doktoratu honoris causa jest: "tytuł naukowy nadany przez wyższe uczelnie osobom szczególnie zasłużonym dla nauki i kultury", to te wymogi z olbrzymim naddatkiem spełnia Pani Profesor Profesor Renee de Lubersac. Nikt z członków obu Rad Wydziałów Uczelni Wychowania Fizycznego i Fizjoterapii, a także Senatu AWF we Wrocławiu nie był innego zdania, czego dowodzi jednomyślne głosowanie. Nikt też nie miał wątpliwości, że mamy do czynienia z wybitnymi zaletami umysłu, oryginalną twórczością naukową i jej rezultatami - stworzeniem nowych wartości naukowych, nowej wiedzy - i z działalnością na rzecz polskiej fizjoterapii, także wrocławskiej.